امروز صدای آشنایی خاموش شد. ۳۰ نوامبر سال ۱۹۸۸ استاد  عبدالباسط محمد عبد الصمد در چنین روز ی درگذشت . صدای عبدالباسط برای نسل من یادآور خیلی خاطره ها ست. مسابقات قرآن دوره نوجوانی و رقبایی که با دقت و زحمت فراوان سبک زیبای عبدالباسط را تقلید میکردند. هنوز هم قرائت زیبای فاتحه الکتاب عبدالباسط زمزمه خلوتهای تنهایی ام است. یادش بخیر. خلوص دورههای قرآن آن سالها دیگر کمتر تکرار شد. و رنگ و لعاب و تفاخر های سالهای بعد د ربین برخی از قاریان در آن سالها آفت دوره های قرآن نبود. تکثر سبکها و اداهای عجیب و غریب برخی که غرق در تقلید و اختراع سبک شدند سالهای بعد را از سالهای خوش تقلید از عبدالباسط جدا میکند. شاید بشود دهه ۶۰ تا ۷۰ را سالهای عبدالباسط - بعد زا انقلاب - خواند . سالهایی که امثال غلوش و منشاوی و بسیونی و .... هنوز د ربین عامه نوجوانان ناشناخته بودند .