برایم خیلی جالب بود - از نوع منفی اش - که پیکر یک شهید عزیز و پرخاطره و خاطره ساز خراسان بعد از سالها به مشهد برگردد و تلویزیون شنگول ما !!! حتی از بردن نام او و درج یک گزارش حداقلی از زندگی این شهید دریغ ورزد.

شهید برونسی -آنگونه که من از خاکهای نرم کوشک سعید آقای عاکف شناختمش - به خودی خود ارزش شناختن دارد. بماند که به عنوان رزمنده دفاع مقدس .فرمانده دفاع مقدس. و نیز مونس و فرمانبردار رهبر معظم انقلاب و الگوی یک رویش موفق انفسی در انقلاب اسلامی از زوایای مکرر قابل طرح و اشاره است.

شبکه خراسان هم حتی مستند سال ۸۵ اش را پخش کرد و دریغ از کاری جدید . نمی دانم ما چقدر گناه کرده ایم که امثال برونسیها حتی به ما اجازه نمیدهد به آنها فکر کنیم. و حتی اجازه نمی دهند در فضای رسانه ای کشور و استان و شهر توفیق گفتن از آنها راداشته باشیم.

بیایید به خود برگردیم . چرا که نگرانم در موج بازگشت و ندامت احتمالی صدا و سیما باز کاریکاتور مسخ شده ای از شهید تصویر شود . و بجای ارزشهای مکتبی شهید .بچه کجا بودن و چند بچه داشتن و .... شهید بشود همه آنچه قرار است مردم از عبدالحسین برونسی  بدانند. و مثلا لهجه یکی از خاطره گوها بشود اسباب فاصله گرفتن و زدگی مخاطب از شهید. برونسی خودت کمک کن تا آنچه لازم است از تو شناسانده شود.