بنام دوست

....دو خاطره از آیت ا... شهید مدنی (امام جمعه شهید تبریز) را یادآوری می‌کنم. هر دو خاطره مربوط به ماه‌های نخستین پس از پیروزی انقلاب اسلامی است:

خاطره نخست: یک روز در زدند و خانم بدکاره‌ای را آوردند. زن باردار بود. آقای مدنی به زنان نامه نوشتند که از خانم مراقبت شود تا فرزندش سالم به دنیا بیاید و بعد محاکمه شود. دو دقیقه نگذشته بود که دیدم دوباره در زدند. پشت در پسری بود که از بینی‌اش خون می‌آمد. پرسیدم چه شده است. گفت: این پاسدار، من را کتک زده است. گفتم: برو به آقا بگو. آقا به محض این که پسر ماجرا را گفت با عجله پنجره را باز کرد و گفت: بگو آن پاسدار بایستد. پاسدار برگشت.

آقا پرسید: این را تو زدی؟ گفت: بلی. پرسید: چرا؟ گفت: بی‌غیرت! خجالت نمی‌کشد و می‌گوید خواهرم را کجا می‌بری؟ آقا گفت: می‌گفتی می‌برم زندان. آقا به من گفت: اسلحه‌اش را بگیر. بعد به پسر گفت: هر طوری تو را زده، تو هم همان جور او را بزن! پسر نگاهش کرد و انگار ترسید. آقا گفت: بزن، نترس. پسر نگاه کرد و گفت: آقا من عفو می‌کنم و نمی‌زنم. آقای مدنی با دست چپش کشیده‌های خوبی می‌زد. بلند شد و با دست چپش به آن پاسدار یک کشیده زد و گفت: هیچ کس از هیچ ارگانی حق ندارد با مردم این طور رفتار کند. به من فرمود: برو به زندان زنگ بزن و بگو این پاسدار حق ندارد آن جا باشد. پاسدار را بیرون کردیم و زنگ زدیم پاسدار دیگری بیاید آن خانم را ببرد. پسر بلند شد برود. پرسیدم: کجا؟ گفت: اگر قرار باشد این آقا قضاوت کند، من هیچ اعتراضی به هیچی ندارم؛ حتی اگر خواهرم را بکشند.

خاطره دوم: یک روز نوجوانی آمد و گفت من با آقای مدنی کار دارم. می‌خواهم برای گرفتن مشروب حکم بگیرم. آقای مدنی از ایشان پرسید، آقا پسر! مشروب کجاست؟ گفت: خانه ما. آقا پرسید: خانه شما مشروب چه می‌کند؟ گفت: پدرم گرفته. پرسید: کجا گذاشته؟ گفت: در یخچال گذاشته و شب می‌خورد. آقای مدنی گفت: مگر تو فضولی؟ او بین خودش و خدای خودش یک گناهی انجام می‌دهد. مگر تو فضولی؟ و به من گفت: این را می‌بری و 25 ضربه شلاق می‌زنی. بعد از شلاق، آقا به او گفت: این تعزیر فضولی تو بود. پدرت بین خود و خدایش گناهی مرتکب می‌شود. اگر از خانه بیرون آمد و بدمستی کرد، شلاق دارد ولی اگر نیامد، به تو ربطی ندارد که از داخل خانه کسی رازش را بیرون بیاورد و آشکار کند. شنیدم پسرک این مطلب را به پدرش گفته بود و او مشروب را بالکل کنار گذاشته بود (شاهد یاران، مرداد 89، 49)

شیوه‌ برخورد شهید مدنی در دو مورد فوق، برخاسته از تعالیم اسلامی و سیره حکومت پیامبر (ص) و امام علی (ع) بود. محققان و نویسندگان برجسته دینی، چونان تصویر و تفسیری را از حکومت نبوی و علوی ارائه می‌کردند و آن را تابلویی برای اداره یک زندگی با کرامت اجتماعی معرفی می‌نمودند.