بنام دوست

فیلم تیتراژ خوبی دارد .عنوان بندی فیلم و هماهنگی صدا روی تصویر تو را غافلگیر میکند. بازیها روان است و به خصوص بازی حیایی و بازیگر نقش فرخ صفت به نظر من جذاب در آمده است. سایر بازیها نکته دندان گیری ندارد. برخی سکانسهای فیلم تصنعی و نوع خالی بندی از جنس فیلمهای ایرج قادری است مانند صحنه های بازی جلیلوند روی قایق با آن رب دوشامبر خنده دار که جنبه جدی یک کار عظیم اطلاعاتی را تبدیل به یک نوع کار تفریحی کرده!!!! صحنه مکالمه سفیر انگلیس با مترجم سفارت نیز اوج ناهنجاری غیرقابل باور فیلم  است. یک سفیر پخته و چیره دست سیاسی بیاید و به درد دل یک دختر مترجم پاره وقت بشیند و  دل بدهد . بعد هم صراحتا از اهداف انگلیس برایش قصه بگوید! البته آخرش هم روسری را از سر مترجم بردارد.

تعقیب و گریزها و تجمعها کاملا شبیه روزهای شلوغی درآمده شاید هم در بخشهایی از فیلمهای اتفاقات خرداد۸۸ استفاده شده باشد.

ترکیب مخالفان  غیر از بازیگر نقش اصلی بقیه مانند فیلمهای زمان جنگ شامل یک مشت دشمن ابله ِ خنگ و کارتونی است. پیرمردی سلطنت طلب به همراه تعدادی زن از انواع مختلف !! به علاوه یک همجنس گرا. این ترکیب به دک و پز یک توطئه عظیم نمی آید.

شاید در مقام مقایسه بتوان نسخه موفق تر از نظر موضوع را فیلم ساعت به وقت صفر دانست که روز ۱۳ فروردین ازتلویزیون پخش شد و کپی موفقی از فیلمهای پلیسی بود.

صحنه های درگیری با پایگاه بسیج خوب درآمده و البته به صورت عمومی صحنه های ازدحام و تنش به خوبی کارگردانی شده است.

پایان قیم به خلاف تمام فیلم جنبه رئال ندارد. بلکه خروج ضدقهرمان فیلم سوار بر ویلچر و با گریم یک پیرمرد شکست خورده به نقش او نوعی معنای نمادین و سمبلیک هم داده و مخاطب نمی داند چرا این بخش از فیلم بین واقعگرایی و نماد گرایی سرگردان است.

فیلم برداری حرف ویژه ای ندارد ولی به خوبی با کار هماهنگ است و حتی در اوج نفسگیرترین سکانسهای فیلم فیلم برداری توی ذوقتان نمی زند وکاملا در خدمت فیلم است. گرچه انتخاب زوایای بدیع و بکر در این فیلم یا نیست و یا به ندرت اتفاق افتاده است. مثلا سکانس پایانی و لحظه ورود فرخ صفت به سرویس بهداشتی با نمایش کفشهای او آغاز میشود د رحالی که میتوانست کارگردان با نمای بهتری این سکانس را به تصویر بکشد. 

در مجموع به جرات آقای طالبی تبریک میگویم. این نوع سوژه ها صبر ایوب و مدیریت سلیمان میخواهد که ظاهرا ایشان دارد. همین که ضد انقلاب از این فیلم حرصش گرفته نشان از این دارد که فیلم از نظر سیاسی به هدف خود رسیده هرچند نقدهای فنی شاید به آن وارد باشد.

و نکته پایانی موسیقی خوب فیلم بود که کاملا با تم فیلم همراه بود. گرچه فکر میکنم اولین کار آهنگساز مربوطه درایران بود و بااین وجود کاملا با حس کار هماهنگ بود.